Met het hele gezin 5 maanden op roadtrip in een camper: 24.000 km door Noord-Amerika

Q Bijna een half jaar reizen met je gezin: hoe ontstaat zo’n idee?

A Eva: ‘Voordat de kinderen kwamen, hebben we altijd veel gereisd, zowel samen als los van elkaar. Terwijl ik zwanger was van Duuc hebben we nog twee maanden door Nieuw-Zeeland getrokken. En toen Duuc anderhalf was en ik zwanger was van Rijk, maakten we een rondreis door IJsland. Dat ging zo goed dat we besloten om, voordat Duuc naar school zou moeten, nog één keer voor langere periode samen weg te gaan.’

Q Hoe pakten jullie de voorbereiding aan?

A Eva: ‘Eerlijk is eerlijk: die heeft Jarno grotendeels voor zijn rekening genomen. Terwijl ik op de bank Rijk borstvoeding gaf, zat Jarno urenlang achter de computer dingen uit te zoeken. De eerste stap was natuurlijk om vrij te krijgen van onze werkgevers. Wat veel mensen niet weten, is dat je als ouder recht hebt op behoorlijk wat ouderschapsverlof. Jarno’s werkgever betaalde hem de eerste twee maanden door en de overige drie ook nog een gedeelte. Ik had die luxe niet, maar kreeg wel de garantie dat ik na mijn afwezigheid kon terugkomen. De rest van de voorbereiding zat vooral in het papierwerk voor het visum, de verzekeringen regelen, de camper kopen, ons huis in Utrecht verhuren en onderzoeken hoe we konden bezuinigen om geld te sparen. Al met al zijn we zo’n vijf maanden met de voorbereidingen bezig geweest.’

Q Zagen jullie wel eens ergens tegenop?

A Eva: ‘Naast heel veel zin had ik voor vertrek soms wel echt buikpijn. Dan zag ik ons al zitten met twee kleine kinderen in een camper in een groot, donker bos. Ik was vooral bang voor criminaliteit en beren. Op dat soort momenten moest ik – of Jarno – tegen mezelf zeggen vooral te blijven vertrouwen op mijn intuïtie. Wel heb ik voor vertrek nog een kinder-EHBO-cursus gedaan en me goed ingelezen over beren, just to be sure. Jarno zag helemaal nergens tegenop, behalve tegen de dag waarop de reis afgelopen zou zijn, haha.’

Q Hoe anders is het om zo’n reis te maken met (kleine) kinderen?

A Jarno: ‘Ik vond het echt een feest: een reis is veel rijker met kinderen. Een planning maken heeft weinig zin, want de kinderen bepalen grotendeels hoe de dag eruitziet. Als er voor hen ergens weinig te doen is, is de kans klein dat je er langer blijft, maar als de kinderen het er naar hun zin hebben, blijf je gegarandeerd hangen. Daarnaast – of misschien wel daardoor – heb je veel meer rust om echt te genieten. Ook zijn je dagen korter. Waar je anders gerust tot laat in de avond in touw bent, kan het met kinderen zijn dat je actieve dag slechts van tien uur ’s morgens tot vier uur ’s middags duurt. Dat is dan maar zo.’

Q Hielden jullie dat laissez-faire-gevoel de hele reis vast?

A Jarno: ‘We werden er steeds beter in. De eerste weken hadden we meer een planning in ons hoofd, omdat we mijn ouders na anderhalve maand in Canada zouden ontmoeten. Nadat we hen hadden uitgezwaaid, lag alles opeens weer open en bestond de planning nog maar uit één agendapunt: onze terugvlucht op 1 november niet missen.’

Q Wat was tijdens de reis onmisbaar?

A Eva: ‘Tijdens de hikes voldoende eten en drinken voor de jongens, dat sowieso. Daarnaast hebben Duuc en Rijk zich al die maanden vermaakt met slechts één rugtasje speelgoed. Het is mooi om te zien hoe snel kinderen tevreden zijn, ook als ze tijdens een wandeling urenlang op onze rug zaten. Daarnaast is dé manier om beren te verjagen heel veel herrie maken, dus we hebben oneindig veel kinderliedjes gezongen en in onze handen geklapt. Blijer konden we de jongens niet maken. Vooraf hadden we geïnvesteerd in dingen die we belangrijk vonden, zoals goede loopschoenen, reistassen en wandelstokken. Daarnaast was een berenbel en -spray standaard onderdeel van onze uitrusting en bleken ook sommige apps erg handig.’

Q Zoals?

A Jarno: ‘Wij gebruikten Polarsteps om de afgelegde kilometers bij te houden en plaatsten elke paar dagen foto’s op ons Instagram-account: @thedutchiesontheroad, om familie en vrienden op de hoogte te houden. Wikicamps was de manier om campings en (gratis) staplekken te vinden en ook Harvest Hosts was heel fijn: een app waarin boeren aangeven dat je gratis op hun erf mag overnachten, mits je een stuk kaas bij ze koopt of er een wijnproeverij doet. Ook al zo’n handige: Boondockers Welcome. Daarop staan mensen bij wie je gratis op de oprit mag overnachten. Tot slot gebruikten we onze data vooral om op te zoeken waar we zo goedkoop mogelijk konden tanken.’

Q Wat was de grootste kostenpost?

A Eva: ‘Benzine! Van de 36.000 euro die de reis ons in totaal gekost heeft, ging relatief het grootste deel op aan de pomp. We hadden naast de camper en tickets onszelf een dagbudget van 150 euro per dag gegeven – uiteindelijk bleken we aan 125 euro genoeg te hebben. Het hielp dat we op veel plekken gratis konden staan en relatief weinig uit eten zijn geweest. Ook het feit dat we de camper hebben gekocht – weliswaar met een buy-back-garantie – scheelde enorm. Daardoor kostte de camper ons uiteindelijk ‘slechts’ 10.000 euro; als we er een gehuurd hadden, was dat prijskaartje minimaal 40.000 euro geweest.’

Q Wat hebben jullie je kinderen – en jezelf – door deze reis meegegeven?

A Eva: ‘We hebben van tevoren weleens gedacht dat Duuc en Rijk bij thuiskomst eenkennig zouden zijn geworden, maar het tegendeel bleek waar: ze zijn juist enorm open en nieuwsgierig naar andere mensen en de wereld geworden.’

Jarno: ‘We waren als gezin echt een eenheid met een groot gevoel van onderlinge verbondenheid. Voor mijn gevoel heb ik in deze vijf maanden mijn kinderen pas écht leren begrijpen en ben ik gaan snappen hoe ze denken. Daarnaast waren er zo veel momenten waarop we met elkaar in een bos zaten en de jongens voor de camper met takjes aan het spelen waren, terwijl de herten voorbij liepen. Dan keken Eva en ik elkaar aan en zeiden: ‘Hoe geweldig is het dat we dit mogen meemaken?’’

Q Is er dan helemaal niets misgegaan?

A Eva: ‘Nee, echt niet. Er waren wel momenten waarop het mis had kunnen gaan, zoals in Glacier National Park. Toen konden we, door een hert dat ons de weg versperde, een wandeling niet volgens de geplande route afmaken. Later bleek dat er precies in dat laatste stuk meerdere grizzlyberen rondliepen. En er was die keer dat we een onprettig gevoel hadden bij een staplek en besloten daar niet te overnachten. De volgende ochtend hoorden we dat die plek compleet overstroomd was. Duuc is ook een keer gevallen in een speeltuin en liep daarbij een bloederige hoofdwond op, maar dat had in Nederland ook kunnen gebeuren.’

Q Wat was de ultieme highlight van de reis?

A Jarno: ‘De orka’s op Vancouver Island. Voor de excursie zei de kapitein dat het nog te vroeg in het seizoen was en dat de kans groot was dat we geen orka’s zouden zien. Na ongeveer een uur op het water zagen we in de verte ineens meerdere zwaarden boven het water uit komen. Er zwommen zo’n 15 orka’s, waaronder een paar kleintjes. Het was zo onbeschrijflijk mooi, en al helemaal toen de kapitein een microfoon in het water liet zakken. We hoorden de orka’s met elkaar communiceren. Toen kwam echt goed bij ons binnen hoe wonderbaarlijk de natuur is. Daar, met z’n allen op dat dek, voelde ik me echt volledig on top of the world en intens gelukkig dat we dit als gezin met elkaar mochten meemaken. Onbetaalbaar.’

Jarno en Eva stelden een kids-proof Spotify-playlist samen voor on the road. Luister hier de perfecte roadtrip met kids-playlist.

Je per camper van A naar B verplaatsen is een optie - en een hele toffe ook! - maar het kan natuurlijk ook te voet. Alette en haar vriend Deen gaan volgend jaar op wereldreis en goede wandelschoenen staan bovenaan de paklijst. Benieuwd naar haar plannen? Lees het in het interview dat we met Alette hadden. Of ga terug naar het blog.

Dit artikel verscheen ook in de zomereditie ‘19 van ons outdoormagazine Buitentijd. Meer lezen? Bekijk de digitale versie of pak ‘m in een van onze winkels.