Wallis: Eindeloze afdalingen in poedersneeuw

Heerlijk lange afdalingen op de pistes, toerskiën of freeriden, de mogelijkheden zijn eindeloos in het Zwitserse Wallis. De skigebieden daar zijn de hoogste in heel Zwitserland en dus krijg je de best denkbare sneeuwcondities. En dat uitzicht! Je wilt nooit meer ergens anders heen. Schrijfster Yvonne Dudock reisde naar deze regio om het gebied per ski te verkennen.

Vandaag is dé perfecte dag om te skiën: de zon schijnt, er is werkelijk geen wolkje te zien en er ligt verse sneeuw, prachtige poedersneeuw. Bovendien we zijn in 4 Vallées waar we kunnen kiezen uit ruim vierhonderd kilometer aan makkelijke tot zeer moeilijke pistes en zeven bewegwijzerde freetracks. Niet voor niets worden hier de finale van de Freeride World Tour en de toerski-race Patrouille des Glaciers gehouden. Ben je een ervaren skiër en heb je bovendien de juiste uitrusting, dan zijn freetracks jouw hemel op aarde. Let’s go!

Foto: CMTC - Luciano Miglionico

Vanuit Nendaz skiën we via Plan du Fou en Siviez over brede en strak geprepareerde pistes naar Chassoure, waar een van de zeven freetracks ligt. Het is nog vroeg en de afdaling ziet er nog maagdelijk uit. Hoe gaaf is het om daar als eerste je spoor in te trekken? Bijna geruisloos zoeven we naar beneden, diep wegzakkend in poedersneeuw die in de bochten hoog opstuift. Dat smaakt naar meer! We gaan dus meteen door en nemen de kabelbaan die ons naarde Col des Gentianes brengt. Daar wacht de volgende freetrack op ons.

Het fijne van deze freetracks is dat ze niet alleen gemarkeerd zijn, ze worden ook gecontroleerd door de snow patrol. Elke dag zijn zij voor dag en dauw met de pistes, sneeuwcondities en weersvoorspellingen in de weer. Fabien Fournier, patrol officer: “We controleren alle pistes op gaten, stukken ijs en eventueel lawinegevaar. Dat laatste geldt ook voor de freetracks. Is er kans op een lawine, dan sluiten we de afdaling of we droppen vanuit een helikopter dynamiet om de lawine op te wekken.” Daarnaast zijn ze de hele dag bezig om het gebied veilig te houden. Dat skiet wel zo lekker.

Foto: Valais/Wallis Promotion - David Carlier

Bij elke nieuwe afdaling of lift realiseren we ons hoe immens groot 4 Vallées is. Dit skigebied doe je niet even in een dag, daar heb je minstens een paar dagen voor nodig!

Zo vind je in het oostelijk deel van 4 Vallées het skigebied Printse dat je vanuit het authentieke dorpje Veysonnaz goed kunt ontdekken. Hier vind je maar liefst 220 kilometer aan unieke afdalingen, waaronder de befaamde Piste de l’Ours. Met een hoogteverschil van 900 meter én een maximale hellingsgraad van 51% worden op deze afdaling niet voor niets de World Cup Ski Races gehouden.

Verblijf je hier, dan mag ook een bezoek aan de top van Mont-Fort (3.330 m) niet ontbreken. Is het niet voor het geweldige 360°-uitzicht over de hoogste bergtoppen van Zwitserland, dan wel om de gelijknamige duizelingwekkende zwarte piste te nemen. Het is een van de steilste en moeilijkste pistes van de Alpen. Hij is zo extreem dat ’ie niet geprepareerd kan worden. Het eerste deel is steil én hard én vol buckels. Voor cracks waarschijnlijk een eitje, maar ik vraag me serieus af waar ik aan begonnen ben. Ik hou helemaal niet van buckels. Waarom doe ik dit? Gespannen draai ik mijn bochtjes, val af en toe en krabbel weer overeind. Maar dan wordt de piste breder en minder steil, de sneeuwlaag dikker en dikker en we skiën met grote bochten door de vederlichte poedersneeuw. En dan weet ik het weer: hier doe ik het voor!

Foto: Nicole Franken

The next level van freeriden ontdek ik een paar dagen later in het verderop gelegen Crans-Montana. Hier laat ik de skiliften links liggen en loop op toerski’s met stijgvellen eronder naar boven. Op zoek naar maagdelijke afdalingen. Speciaal hiervoor is vorig jaar het Rando Parc geopend, een initiatief van toerski-kampioen Séverine Pont-Combe.

Hier is het perfect toerskiën over 15 gemarkeerde en beveiligde routes. In totaal overbruggen ze ruim 40 kilometer en zo’n 8.000 hoogtemeters. Bovendien biedt Rando Parc voor ieder wat wils: van beginnersroutes als Summit en Rookies, tot La X’trème, voor de echte liefhebbers, met 3.000 hoogtemeters en vier beklimmingen.

Foto: Nicole Franken

Het sneeuwt als gids Julian Cave en ik vertrekken, als in slow motion dwarrelen de vlokken naar beneden. Omdat het mijn eerste keer is, krijg ik de nodige uitleg met als belangrijkste tip: “Til je ski’s niet op, zoals bij sneeuwschoenwandelen, maar schuif ze een voor een naar voren. Dat kost de minste energie.” Ik heb een goede conditie, toch kom ik er snel achter dat toerskiën behoorlijk wat energie vraagt. Al op het eerste steile stuk hijg ik als een paard, omdat ik probeer de ervaren Julian bij te houden. Ik verlaag dus mijn tempo. In de twee uur die volgen loop ik de trail door het bos, tot ik boven de boomgrens uitkom.

Daar wacht Julian op me: “Bij mooi weer heb je hier een prachtig uitzicht over de bergen, het dorp en het dal, maar vandaag hebben we pech. Misschien dat het straks nog opentrekt.” Na het vlakkere begin krijgen we nu wat steilere stukken, sommige zo steil dat we alleen zigzaggend omhoog kunnen. Uiteindelijk komen we bij een smalle kloof, het laatste deel van de trail. Enorme rotswanden torenen hoog boven ons uit. Precies dan breekt de zon even door en glinsteren miljoenen sneeuwkristallen in het licht. Er is niemand en ik waan me in een verstilde wereld waar pistes en skiliften – hoewel ze om de hoek liggen – ver weg lijken.

Foto: Valais/Wallis Promotion - David Carlier

Aangekomen bij het eindpunt Les Violettes blijkt het ontbreken van het uitzicht Julian dwars te zitten. Hij wil nog één poging wagen en dat is met de gondel naar de gletsjer Plaine Morte. “Hopelijk komen we daar boven de wolken en kunnen we genieten van een geweldig panorama met de Matterhorn en de Mont-Blanc.” Maar al in de gondel vervliegt onze hoop op welk uitzicht dan ook, boven hangen dezelfde dikke, grijze wolken en sneeuw stuift in de harde wind voorbij. De gletsjer, bedekt onder een enorm pak sneeuw, en de top van de Wildstrubel (3.243 m) is alles wat we zien. Dus halen we de stijgvellen van onze ski’s en maken ons klaar om naar beneden te gaan. Ik kan kiezen: met de gondel, over de piste of offpiste. Daar hoef ik niet lang over na te denken; even later skiën we door de maagdelijke poedersneeuw.